December | 2012 | SAHADEVISION

कथा यात्रा भाग ५

एक हप्ता पछी:
निर्मलको बुबा बित्नु भएको एक हप्ता भै सकेको छ |फोटो नजिकै राखेको मैन बत्ति निभेको छ , प्लेटमा धुपको खरानी जमेको छ |आज दिनभरिको मौषम पनि निकै खराब थियो,पानी पर्ने रोकिने भई रहेको थियो| नन्दन र बिन्दा भान्छामा खाना बनाउदै थिए|नेपाल छोडेको पनि १० दिन भई सक्यो|आएको भोली पल्ट देखि शहर घुम्ने र काम खोज्ने दुवै गरी रहेछन|चार पाच दिनको प्रयास पछी केहि काम हात लाग्ने न देखे पछी उनीहरु नेपाली नै संचालन गरेको काम खोजी दिने एजेन्सी मा पुगेका थिए|”सुरु सुरुमा साथी भाईकै सम्पर्कले काम भेटिन्थ्यो आज भोली काम पाउन अलि गार्हो भएको छ” नन्दनले धेरै साथी भाई बाट यहि प्रतिक्रिया सुन्यो|गर्मीको मौषम दिन भरी काम खोज्न यता उता जादा र भन्ने बित्तिकै काम नभेट्दा नन्दन उदास जस्तो देखिएको थियो|आज पनि उ दिउसो एक्लै एजेन्सीमा गएको थियो केहि काम छ की भनेर|चामल राइस कुकरमा बसालेर नन्दन केहि भन्न खोज्दै थियो बिन्दालाई|बिन्दा तरकारीको लागी आलु र प्याज काट्दै थिइन्|

“एउटा काम त छ रे तर अपस्टेटमा, योंकर भन्ने ठाउ नजिकै रे ,ग्यास स्टेशनमा|सातै दिन काम ,अरुहरु संग मिलेर बस्ने रे $६०० दिन्छ रे ,नेपाली र बंगलादेशीहरु छन् रे अरु काम गर्नेहरु ,ठुलो स्टेशन हो रे…के गर्नु?” थकित जस्तो देखिने नन्दन बिन्दा संग कुरा गर्दै थियो|बिन्दाको आँखाले प्रश्न गर्यो “अनि म के गर्नु नि ?”दुई चार महिना त् हो नि, अलि कति पैसा बचत गर्न सकियो भने हामीलाइ नै सजिलो हुन्छ पछी को लागि|अहिले सुरुमा दुख गरौ सुख आउछ कि?यतै शहरमा काम पाएको भए त् यसरि छुटिनु किन मनले मान्थ्यो र? फेरी त्यस्तो टाढा पनि होइन र हप्ता हप्ता दिनमा हामी भेट घाट गर्न मिलि हाल्छ, कहिले तिमि उता आउ कहिले म यता आउछु ..फेरी यता शहरमा काम पाए यतै आउछु ..तिम्रोलागि त्यता केहि मिल्यो भने तिमि लाई उतै बोलाउछु के भन्छेउ?” बिन्दको आँखा आँसुले भरियो उनले केहि भनिन..काट्दै गरेको तरकारी छोडेर उनि नन्दनको छातीमा टासीईन|

सधै जसो राति ११ बजे पछी निर्मल कोठामा आइ पुगे|सधै जसो टिभी हेरेर बस्ने बिन्दा र नन्दन आज सुत्ने कोठामा बसिरहेका थिए|”सुति सक्नु भयो की क्या हो ?” निर्मलले बाहिरै बाट बोलायो|उनीहरु दुवै लिभिंग रुममा आए र टिभी खोले| निर्मल हात खुट्टा धोएर आयो र आफ्नु बुबाको फोटोमा मैन बत्ति र धुप बाल्यो र एकैछिन आँखा चिम्ल्यो |उनीहरुले टिभीको आवाज अलि कम पारे| त्यस पछी निर्मल सोफामा थचक्क बस्यो ” म संग एउटा दुखको र एउटा सुखको खबर छ,ल भन्नुस कुन सुन्ने पहिले?” बिन्दा र नन्दनलाई हेर्दै भन्यो|केहि मुस्कुराउन खोज्दै बिन्दाले भनिन “पहिले सुख कै समाचार सुनाउनुस न त ”
“ल ठिक छ ,सुखको खबर के हो भने मेरो साथी जेनीले बिन्दा बहिनिलाई काम खोजी दिएकी छे,बेबी सिटिंगको ,पैसा पनि राम्रो हुन्छ हप्ताको $७०० जस्तो,पछी पछी बढ्दै पनि जान्छ परिवारले मन परायो भने ,जेनीले भने अनुसार एकदम धनी परिवारको छोरा छोरी हेर्नु पर्ने ,पहिले एक जना तिबेतीयन दिदी हुनु हुन्थ्यो रे..२/३ बर्ष काम गरे पछी अहिले उहाको परिवार आएकोले क्यालिफोर्निया सर्नु भए छ ..त्यसैले तुरन्तै नया मान्छे चाहिएको रे .. ल भन्नुस यो खुसीको खबर कस्तो लाग्यो?बिन्दाको अनुहार उजेलो भयो| “अनि दुखको खबर चाही के हो नि ?” नन्दनले सोध्यो | “दुखको कुरो के हो भने यो काम अप स्टेट न्यु ह्यम्पटन भन्ने ठाउमा हो र यो कामको लागी उतै बस्नु पर्छ …कहिले काही आईतबार छुट्टी हुन्छ रे नत्र भने धेरै जसो उतै बस्ने ,उतै खाने उतै सुत्ने| बिछोड बनाउने भो ..त्यै हो दुख|” यति खेर नन्दन अलि न्याउरो भो| उसले पनि ग्यास स्टेसनमा काम पाएको कुरा निर्मललाई सुनायो|

दुवैले काम त पाए तर फरक फरक शहरमा |भर्खरै नेपाल बाट आएका यसरी छुटिएर कसरी काम गर्न सकिन्छ होला र?बर्षौ देखि छुटिएर बसेकाहरु कति खेर संगै बसौला र घरजम गरौला भनेर सोचेर बस्छन ..भर्खरै आएका लाई छुटिनु कस्तो असह्य हुन्छ होला….निर्मलले मन मनै कुरा खेलायो र आफुलाई खुसी पर्दै भन्यो ..यो त झन् धेरै राम्रो कुरा भो नि पैसा पनि निकै राम्रो रैछ .अब चार छ महिना दुख गर्ने ,अलि अलि पैसा जोगाउने, त्यस पछी नेपाल जाने र आफ्नु दुखलाई बागमतीमा बगाउने|मलाई त एक दम राम्रो लाग्यो है कामको कुरो …मान्छे हरु काम भने पछी मरी हत्ये गर्छन ..मै भाको भए नि यै गर्थे|मैले जेनी लाई आजै खबर दिन्छु भनेको छु ..ल भन्नुस बिन्दा र नन्दन जी के गरौ?” निर्मलले प्रश्न तेर्सायो! बिन्दा र नन्दन एकै छिन हेरा हेर गरे र बिन्दाले भनिन “हुन्छ म गर्छु भन्दिनु”| नन्दनले पनि फोन लियो र एजेन्सीको नेपाली दाईलाई फोन गर्दै भन्यो ..”दाई त्यो कामको लागी म जान तयार छु|”

मलाई लाग्छ हामीले गरेको यो निर्णय राम्रै होला| हामी हप्ता पन्ध्र दिनमा भेटि रहनु पर्छ ,दिनहु फोन गरौला| र छ महिना सम्म हामीले अर्को प्रबन्ध मिलाउनु पर्छ..६ महिना सम्म काम गर्यो भने मेरो $६०० र तिम्रो $७०० मिलाउदा $१३०० बचत हुन्छ त्यो भनेको $५२०० हुन्छ ,अलि अलि खर्च भो भने पनि कम्तिमा ५००० डलर बचत हुन्छ ..६ महिना सम्म काम गर्यो भने $३०००० हुन्छ त्यो भनेको नेपाली मा हिसाब गर्यो भने २५ लाख भन्दा बढी हुन्छ ,त्यसले काठमाडौँको पाखा तिर सके घरै नसके ..राम्रो जग्गा आउछ ..अर्को ६ महिना काम गर्यो भने त एक बर्षमै भने जस्तै काठमाडौँमा घर बन्दो रैछ नन्दन हिसाब गर्दै थ्यो मन मनमै ..बिन्दा टोलाई रहेकी थिइन्|रात सुन्य हुदै गयो, ठुलो झरी परेको आवाज एकोहोरो आइ रह्यो|

बाकी अर्को अंकमा …….
कथाकार:सहदेव पौडेल, न्यु योर्क

From Brooklyn To Manhattan Photo Tour with Walt Whitman’s poem “Crossing Brooklyn Ferry.”
FLOOD-TIDE below me! I watch you face to face;
Clouds of the west! sun there half an hour high! I see you also face to face.

Crowds of men and women attired in the usual costumes! how curious you are to me!
On the ferry-boats, the hundreds and hundreds that cross, returning home, are more curious to me than you suppose;
And you that shall cross from shore to shore years hence, are more to me, and more in my meditations, than you might suppose.

The impalpable sustenance of me from all things, at all hours of the day;
The simple, compact, well-join’d scheme—myself disintegrated, every one disintegrated, yet part of the scheme:

The similitudes of the past, and those of the future;
The glories strung like beads on my smallest sights and hearings—on the walk in the street, and the passage over the river;

The current rushing so swiftly, and swimming with me far away;
The others that are to follow me, the ties between me and them;
The certainty of others—the life, love, sight, hearing of others.

Others will enter the gates of the ferry, and cross from shore to shore;
Others will watch the run of the flood-tide;
Others will see the shipping of Manhattan north and west, and the heights of Brooklyn to the south and east;
Others will see the islands large and small;
Fifty years hence, others will see them as they cross, the sun half an hour high;
A hundred years hence, or ever so many hundred years hence, others will see them,
Will enjoy the sunset, the pouring in of the flood-tide, the falling back to the sea of the ebb-tide.