Share this:

📜

टिक् टिक् टिक्

बिस्तारै…बिस्तारै…

म बिलिन हुनेछु

तिम्रो सम्झनालयको धरातलबाट!
याद नआउन सक्छ,

कयौँ मिठा समयहरू,

ठेस नलागे सम्म 

त्यहि सम्झनालयका हिमालहरुमा!
फ्यालिने छ सायद,

मैले प्रयोग गरेका

कपडा,जुत्ता र चप्पलहरु,

मेटिने छ, 

मैले भित्तामा कोरेका सम्वादहरु,

पखालिने छ सबै कथाहरू,

चोख्याँईने छ ,

मैले टेकेको माटो!

पर्दा लगाईने छ,

मेरो नाट्यघरमा,

र म बगीरहने छु समय जसरी!
टिक् टिक् टिक्

बिस्तारै…बिस्तारै…

म बिलीन हुनेछु

तिम्रो सम्झनालयको धरातलबाट। 
बिछोडमा बगेको आँसु एकै छिनमा सुक्नेछ,

उदाउने छ अर्को सूर्य

त्यसै गरी उदाउने छन् 

चन्द्रमा र ताराहरू

ऋतुहरु त्यसै गरी बदलिने छन्,

चल्ने छ सुस्तरी सुस्तरी हुरी र बतास,

आफ्नै यात्रामा हिडिरहने छन् बादलहरु,

यात्रीहरु नयाँ नयाँ आए पनि उस्तै उस्तै लाग्नेछन्,

आकाशमा उडीरहने चराहरु जस्तै!
उस्तै रहने छ समय

बर्षौं देखि आँखा अगाडी बगिरहेको नदी जस्तै,

म बिस्तारै बिस्तारै विगत बन्नेछु,

विगत सँगै,

कहीँ कतै अलप हुनेछु

बादलका पाहाडहरु जसरी।
तप् तप् तप्

बिस्तारै… बिस्तारै…

म पग्लदै जाने छु,

तिम्रो सम्झनालयको बलेसीबाट!

🔸🔹🔸🔹

सहदेव पौडेल

न्यु योर्क 

मे १९,२०१६