न्यु योर्क वरिपरिको कथा।आफ्नै परिवेश,आफ्नै दुखेसो र आफ्नैहरुको कथा-कथा यात्रा भाग ७
सहदेव पौडेल
न्यु योर्क
……
समय बित्न कति नै पो लाग्दो रहेछ र !रुखका पातहरु हरिया भएको बेलामा न्यु योर्क ओर्लेका थिए बिन्दा र नन्दन र ओर्लेको ३ हप्तामै अआफ्नु कर्मको बाटो पछ्याउदै उनिहरु हिडी रहेछन र न्यु योर्कमा दौडने चौबिस घन्टे रेलगाडी जस्तो दौडी रहेछन|शहरमा मान्छेहरु निरन्तर त्यसरी नै दौडी रहेछन जस्तो हिजो दौडेका थिए तर पनि रुखका पातहरुले रंग फेरेका छन्,मन बिरानो जस्तो भएको छ|एकै राज्यमा भएर पनि फोनको भरमा माया प्रेमलाई जोगाउदै नन्दन र बिन्दा दुख सुख साटा साट गरी रहेछन|
यता निर्मलले आफ्नु मायालु जेनी संग बसो बास गर्न सुरु गरेको छ| त्यो मिठो सम्बन्धलाई उनीहरुले आज कोर्टमा गएर बैबाहिक जीबनमा परिणत गर्दै छ|यहि खुसीमा साथ् दिन नन्दन र बिन्दा कामबाट समय निकालेर न्यु योर्क शहर आइपुगेका छन्|बिहान १० बजे तिर कोर्टमा बिबाह दर्ता गरे पछी बिन्दा र नन्दनले जेनी र निर्मल दुबैलाई बधाई दिए|त्यस पछी दुवै जोडी फेरी भेटघाट गर्ने बाचा सहित छुट्टिए|
बिन्दा र नन्दन हड्सन नदीको किनारै किनार निकै बेर सम्म हिडी रहे|पर स्ट्याचु अफ लिबर्टी सधै झैँ स्वतन्त्र उभिरहेकी थिइन्|
तिन महिना सम्मको बिछोडको पीडालाई प्रेमले शान्त पार्दै थिए| दुबैलाई यो तिन महिनाको बसाई कतै जेलमा बसे जस्तो भो|दिनभरी आआफ्नु कामको दुख सुख आदान प्रदान गरे|काम गरेको तिन महिना भए पनि आफुले बल्ल तिन हप्ताको तलब मात्र बुझेको,छ सय दिन्छु भनेर सुरुमा भने पनि पछी घरमा बसेको ,यता उता खर्च काटेर चार सय मात्र दिएको र काम पनि रातीको मात्र भएकोले निकै गार्हो भएको दुखेसो पोख्यो नन्दनले|अब बाकी पैसा नउठे सम्म छाडेर हिड्न पनि नसक्ने र यसरी छुटिएर बसेर साध्य नहुने भन्दै अब यतै न्यु योर्क शहरमै फर्केर आउने र जे जस्तो काम पाउछ गर्ने भन्ने आफ्नु विचार सुनायो बिन्दालाई|जाडोको मौसममा अत्याधिक हिउँ पर्ने भएकोले बाहिर काम गर्न पनि निकै गार्हो हुने भएकोले पनि अब जाती सक्दो चाडो पैसा उठाएर हुन्छ की के गरेर हुन्छ अब संगै बस्ने आफ्नु योजना सुनायो नन्दनले|
बिन्दाले भने त्यति आफ्नु दुखेसो सुनाईनन तर नन्दनले अब फर्केर संगै बस्ने भने पछी धेरै खुसी भने भईन्|आफुलाई साहुले पैसा समयमा दिए पनि काम भने बच्चा हेर्ने मात्र नभएर घरायसी सबै काम गर्नु पर्ने, बच्चाको होम वोर्क पनि गर्दिनु पर्ने आदि काम भएकोले निकै थाकिने र बच्चाको आमा बुबा दुवै आफ्नु काम देखि खुसी भएको कुरा सुनाइन्|तर यसरी छुट्टिएर बसेर राम्रो नगरेको, पैसा भन्ने बिस्तारै कमाइन्छ यसरी परदेशमा, एकै राज्यमा पनि छुट्टिएर बस्नु भनेको आफुले आफैलाई सजाय दिएको जस्तो भो त्यसैले हामी टाढाको काम छोडेर संगै जे जस्तो भेटिन्छ त्यहि गरौ भन्ने आफ्नु दुखेसो नन्दनलाई सुनाइन्|
यो तिन/चार महिनाको अबधिमा उनीहरुले शहरको बारेमा,कामको बारेमा धेरै कुरा बुझी सकेका छन्|अब आफुहरु जे गर्न पनि तयार भएको अनुभब भएको छ नन्दन र बिन्दालाई| दुख सुखको कुरा गर्दा गर्दै साँझ झिमिक्क परी हाल्यो|चाहेर पनि तिन महिना पछीको यो रात संगै बिताउन पाएनन् नन्दन र बिन्दाले|अझ कति सुख दुखको पोको फुकाउनु थियो होला त्यसै रह्यो|
साँझ फिर्ने बेलामा नन्दनले निर्मललाई फोन गर्यो र फेरी बधाई दियो|आफ्नु कामको अनुभब प्राय जसो निर्मललाई उसले सुनाइ राख्थ्यो र फेरी आफुहरु न्यु योर्क शहरमै फर्कने आफ्नु योजना सुनायो|पोर्ट अथुरिटि बस टर्मिनलमा छुटिने बेलामा बिन्दा यसपाली निकै रोईन|अंगालोमा निकै बेर नन्दनलाई बेरी राखिन| छुटिनु त छदै थियो ..अब चाडै यता कामको पैसा लिएर एक दुई महिना भित्र न्यु योर्कमा आफ्नु छुटै कोठा लिएर बस्ने बाचा गरेर आआफ्नु बसतिर लागे|
नन्दनलाई बेलुकी ८ बजे काममा पुग्नु नै थियो| बस पार्कमा ओर्ले पछी उ ट्याक्सी लिएर सिधै ग्यास स्टेसन पुग्यो|उसको मन आज अलि हलुका भएको थियो| साथीसंग अब साहु संग हिसाब किताब गरेर न्यु योर्क शहर नै फर्कने आफ्नु योजना सुनायो|साथी संग दुख सुखको गन्थन गर्दै काम गर्नु आफैमा एउटा रमाइलो पनि थियो तर आफ्नु मायालु संग छुट्टीएर बस्नुको पीडा कम्ति असह्य थियो|रातिको समयमा काम गर्नु, अनि फेरी आउदै गरेको हिउँ पर्ने मौषमको डर पनि बढ्दै गएको थियो|
यता बिन्दा पनि आठ बजे आफुले काम गर्ने घर पुगिन|उनलाई बसपार्क मै लिन उनको साहु आएका थिए|घर पुगेर आराम गर्दै नन्दनलाई आफु आइ पुगेको खबर सुनाईन र सानी बाबु संग खेल्दै टि.भी हेर्न लागिन|त्यति टिभी नहेर्ने बिन्दा आज भने आनन्द मानेर टिभी हेर्दै थिइन्|११ बज्यो च्यानल फोरमा एउटा ब्रेकिंग न्युज आयो| योंकरको प्रोस्पेक्ट स्ट्रीट नजिकै रहेको ग्यास स्टेसनमा गोलि चलेको र बन्दुक धारीले हानेको गोलि लागेर ग्यास स्टेसनमा ग्यास भर्दै गरेको अबस्थामा एक जनाको घटना स्थलमै मृत्यु भएको समाचार आयो|आत्तिदै उनले नन्दनलाई फोन गरिन तर नन्दनको फोन उठेन…निकै बेर गरिन अहं फोन उठ्दै उठेन|
…………..
बाकी भाग अर्को अंकमा