Share this:

📜

टिक् टिक् टिक्

बिस्तारै…बिस्तारै…

म बिलिन हुनेछु

तिम्रो सम्झनालयको धरातलबाट!
याद नआउन सक्छ,

कयौँ मिठा समयहरू,

ठेस नलागे सम्म 

त्यहि सम्झनालयका हिमालहरुमा!
फ्यालिने छ सायद,

मैले प्रयोग गरेका

कपडा,जुत्ता र चप्पलहरु,

मेटिने छ, 

मैले भित्तामा कोरेका सम्वादहरु,

पखालिने छ सबै कथाहरू,

चोख्याँईने छ ,

मैले टेकेको माटो!

पर्दा लगाईने छ,

मेरो नाट्यघरमा,

र म बगीरहने छु समय जसरी!
टिक् टिक् टिक्

बिस्तारै…बिस्तारै…

म बिलीन हुनेछु

तिम्रो सम्झनालयको धरातलबाट। 
बिछोडमा बगेको आँसु एकै छिनमा सुक्नेछ,

उदाउने छ अर्को सूर्य

त्यसै गरी उदाउने छन् 

चन्द्रमा र ताराहरू

ऋतुहरु त्यसै गरी बदलिने छन्,

चल्ने छ सुस्तरी सुस्तरी हुरी र बतास,

आफ्नै यात्रामा हिडिरहने छन् बादलहरु,

यात्रीहरु नयाँ नयाँ आए पनि उस्तै उस्तै लाग्नेछन्,

आकाशमा उडीरहने चराहरु जस्तै!
उस्तै रहने छ समय

बर्षौं देखि आँखा अगाडी बगिरहेको नदी जस्तै,

म बिस्तारै बिस्तारै विगत बन्नेछु,

विगत सँगै,

कहीँ कतै अलप हुनेछु

बादलका पाहाडहरु जसरी।
तप् तप् तप्

बिस्तारै… बिस्तारै…

म पग्लदै जाने छु,

तिम्रो सम्झनालयको बलेसीबाट!

🔸🔹🔸🔹

सहदेव पौडेल

न्यु योर्क 

मे १९,२०१६

नेपालमा आएको अप्रत्यासित हावाहुरीको कारण यस्तो रहेछ( भिडियो सहित)

जुपिटर ग्रहमा ठोक्किन पुगेको UFO( Unidentified Flying Object)को कारणले गर्दा नेपालमा डरलाग्दो हावाहुरी आएको बताइएको छ।

(हेर्नुहोस् भिडियो)

जुपिटर ग्रह नेपालको ठ्याक्कै माथि पर्ने भएकोले UFO जुपिटरमा ठोकिए पछि त्यसबाट निस्केको

​ठुलो ​

हावाको बहाब र धुलोको कारणले नेपालमा डरलाग्दो हावाहुरी आएको हो।

​(अप्रील ​फुलको शुभकामना)

 

साबधान

साबधान

सडक चोकमा होस्

या चिया पसलमा,

च्याप्प समात्न सक्छन्,

चिने जाने झैँ

बारम्बार फोन गर्न सक्छन्,

आफ्नै सम्झेर

डोर बेल ङ्रिङ्ग ङ्रिङग बजाउन सक्छन्,

त्यस्तै परे झ्याल ढोका ठटाउन पनि सक्छन्

जब सम्म जालमा पार्न सक्दैनन्

तबसम्म अट्याक् गरी रहन सक्छन्!
सपनाको डोली उचाली,

डरहरुको खाता बोकेर,

सुटकेश भित्र बल्छि रुपी कागजात बोकेर ,

सुटेट बुटेट लामा लामा जिब्रा भएका शेष नाग झैँ

तपाँईको मेहनत पसिनाले जोगाएको दुई चार सयमा आँखा गाड्ने छन् ,

सुनाउने छन् मिठा मिठा सपनाका कुराहरू

र बिस्तारै देखाउनेछन् तपाईँको डरलाग्दो भविष्य,

जस्तो कि…..
“तपाँई बिती हाल्नु भो भने परिवारको बिचल्ली हुन्छ,

सडकमा जान्छन्….दुख पाउछन्,

क्रोनिक रोग लाग्न सक्छ,

बिरामी परिएला,

यस्तो बेलामा कसले गर्छ ख्याल ?

खै तपाईँको बचत?

भविष्यको लागि जोहो गर्नुहोस,

हामी तपाईँको भविष्य सुरक्षित बनाउने छौँ
बरु,

बरु तपाईँ पनि हाम्रै बिजनेसमा आउनुहोस
छोडिदिनुस त्यस्ता काम,

१०/१२ घण्टा किन खट्ने

बसी बसी गनौला दाम,

ग्रोसरी स्टोर , रेस्टुरेन्ट

बिउटी सलुनमा किन खोज्नु ज्याला,

फ़ाइन्नन्सियल फ्रीडम रोज्नुस,

फाईनान्सियल फ्रिडम!

ठुला ठुला होट्लमा जाऔंला,

भ्याकेसन मनाऔंला,

लौ हेर्नुस त मेरो हप्ता भरीको तलब

तपाईँले वर्ष भरि कमाउनु भएको भन्दा धेरै छ ,

किन गर्नु हुन्छ काम ?

आउनुहोस मिलेर कमाऔ

सपना बेचौं सपना

डर त्रास बेचौं
आsss छोडिदिनुस नैतिकताका प्रश्नहरू

पहिले आफ्नो आर्थिक क्रान्ति गरौँ।

यस्तै अनेक अनेक इमोसनल ब्याल्कमेल गर्दै

चाट्ने छन् तपाईँको रगत पसिना,

र अन्त्यमा माग्नेछन् औंठा छाँप!

तपाँईको भविष्यको यस्ता चिन्तक,

अर्थशास्त्रको ज्योतिषी झैँ ,

सुनाउने छन् सुनौला सुनकेस्राका कथाहरू,

र सुताउने छन् आफ्नै फाइदाको ओच्छ्यानमा!
एवं रितले एजेन्ट जी आज्ञा गर्दै जानुहुने छ,

तसर्थ,

हे अज्ञानी हो!

जीवन बिमाको रसमलाईले सारालाई भुलाई

ती नन्दी भृन्गीहरुले आफ्नो स्वार्थ अनुसार

लगाउने छन् जीवन बिमाको ईन्सुलिन,

र तपाईँ बाँचुन्जेल भन्नुहुने छ ऐय्या ऎय्या!!

****

जीवन बिमा सम्बन्धि जनचेतना बढाउने उदेश्यले लेखिएको कविता “साबधान”

कविता/स्वर/भिडियो:सहदेव पौडेल

संगीत: चेरीयोट अफ फायर

 

जाजरकोट

जाजरकोट

बादल माथीबाट हेर्दा
जाजरकोट शुभ विवाहको ज्वारीकोट जस्तै देखिन्छ।
तर जब पाइला टेकिन्छ जाजरकोटमा,
जाजरकोट जाजरकोट जस्तै देखिन्छ,
खडेरीले चिरा परे जस्तै,
चैतको हुरीले धुलाम्य भए जस्तै!

जनयुद्दमा भाचिएको ढाडको अझैं उपचार गरी रहेको जाजरकोट,
भरेको भातको जोहो गर्न,
रृणको भारी बोकेर,
दुखको भारी बोक्न भारत जाँदो रहेछ,
लालाबालाहरु बा फर्कने आशा खाएर बस्दा रहेछन्।
र दाँत झरेकी आमै सकी नसकी दुख टोक्दै,
एक मुठ्ठी सुख पिउने आशामा टोलाउदि  रहिछिन।

जाजरकोट दरबारकोट भन्दा कयौँ कोश टाढा छ ,
त्यसैले जाजरकोटको दुखको बासना सहरचोक सम्म आउदैन बरै,

के तिमी एक दिन,
मात्र एक दिन,
जाजरकोट लगाएर, जाजरकोट बोक्न सक्छौ?
खोलेर तिम्रो मुखुण्डो जस्तो कोट,
के आज एक दिन
जाजरकोट सुग्ध्न सक्छौ?

जाजरकोट भन्दैछ,
सिलाई दिए मात्रै पनि हुन्छ
च्यातिएका खेत,बारी र बाटाहरु,
अलिकति जागँर जाजरकोटमा खनाईदिए मात्रै पनि हुन्छ!
दुर्गम चोटमा अलिकति औषधीमुलो छर्किदिए मात्रै पनि पुग्छ ।
कठै,
जाजरकोटलाई जर्जरकोट नबनाईदिए मात्रै पनि हुन्छ।

कोही छ ?
चिरा परेको जाजरकोट सिलाउन सक्ने सूचिकार!

​*****

सहदेव पौडेल ​

बिबिसीको साझा सवालमा हालै प्रकाशित जाजरकोटको जीवन Life in Jajarkot कार्यक्रम हेरे पछि कोरेको कविता। कार्यक्रम यहाँ हेर्न सकिन्छ

Oculus-One more reason to go to the World Trade Center(Photos)

Is it wings? Is it bones? No its Oculus and Oculus’ visual pureness captures everyone’s attention. 
After 12 years, a new transit station has opened at the World Trade Center. I recently went there to take photos and feel the grandness.

First I lost—which was good. I tried to look around and take photos using my iPhone 5s.

Do you know how much it cost to build? $4 billion (public money).
Do you know who designed Oculus? Spanish architect Santiago Calatrava.

Do you know how to reach there? Take E train to World Trade Center station or R to Corltland Street Station or PATH Train

Walking around the World Trade Center, I always feel some kind of silence. Inside Oculus, there’s silence, there peace and there’s beauty.

Imgaes taken/edited and posted directly from iPhone 5s.

©Sahadevision

Snow in Central Park NYC

Some photographs created after the snow-mostly around Central Park New York City.

Images shot/edit on iPhone 5s.

Sahadevision  
  

 

अनुवादित उपन्यास “खबुज” पढे पछि

मैले पढेका कथा/उपन्यासहरु मध्यका संभबत सबै भन्दा दुखी पात्र हो “नजिब”

बेन्यामिनको उपन्यास “खबुज” को मुख्य पात्र नजिबले साउदी अरबमा भोगेको जिन्दगी वास्तविक जीवन कथामा नै आधारित हो।नजिब जस्तो सुकै दुखमा पनि खुसीको त्यन्द्रो कस्तो मज्जा सँग खोज्छ र अति भए पछि मात्र उसका आँखाबाट त्यो उजाड मरुभूमीमा दुई थोपा आँसु खस्दा खस्दै बिलाउछ।

“खबुज” मिठो सपना देखेर घर परिवार छाडेर विदेशमा सुखको सिला खोज्ने ती सबै युवाहरूको कथा हो। यसको मुख्य पात्र भारतीय मलायम नजिब भए पनि उनी हाम्रै नेपालबाट अरबको मरुभूमी पुग्ने नवीन, नरेश, वा नारानकै एक अबतार हुन।

दुखको मरुभूमीमा डुबेको नजिब खुल्ला मन भएको एउटा अत्यन्तै साधारण पात्र हो। उ जस्तो दुखको पहाड चढ्ने वा चढ्दै गरेका युवा युवतीहरु अरबमा लाखौँ होलान्। नजिब तिनै लाखौँ पात्रहरुको एक प्रतिबिम्ब हुन।
अनुवादित उपन्यासको भाषा सरल छ।अनुवादित उपन्यास पढे जस्तो पनि लाग्दैन।
मनै छुने “खबुज” अङ्ग्रेजी संस्करण “गोट डेज”को अनुवाद हो। जसलाई दिनेश कफ्लेले अनुवाद गर्नु भएको हो। फाईन प्रिन्टले प्रकाशन गरेको यो पुस्तक पेन्गुइन इन्डियासँग अनुवाद अधिकार लिएर प्रकाशित गरेको हो।
सहदेब

न्यु योर्क

फेब्रुवरी ६,२०१५

नाटकको राजधानीमा नेपाली नाटक

​सहदेव पौडेल

तस्बिरहरु: अशोक पन्त र धन लामा)

---

नाटक ‘जोडियोस् भत्किएका मनहरू’ को पहिलो प्रदर्शनपछि निर्देशक हरि बहादुर थापाले युद्दमा विजयी कमाण्डरले झैँ सन्तुष्टीको श्वास फेरे। उनी प्रेक्षालयमा बसेर भर्खरै नाटक मञ्चन भएको मञ्चमा हेरिरहेका थिए। अर्को कुनामा कलाकारहरू  खुसी र बधाईका शब्दहरू साटासाट गर्दै थिए मानौं उनीहरू नै हुन् युद्द जिताउने बहादुर सिपाही। म भने यी दृश्य अवलोकन गर्दै नाटक हेर्न आउने दर्शकहरुलाई धन्यवाद दिँदै फोन र सोसियल मिडियाबाट आइरहेको बधाई र शुभकामना सबैलाई सुनाउँदै थिएँ।लाग्थ्यो हामी एकेडेमी वा नाचघर कतै छौं। तर टाइम्स स्कवायरको व्यस्त थिएटर डिस्ट्रिकको नजिकै रहेको ७७७ थिएटरमा थियौ।

धेरैले रङ्गमञ्चको राजधानी नै मान्छन न्युयोर्कलाई। यहाँ हरेक दिन सयौं थरीका नाटकहरु मञ्चन भइरहन्छन्। कलाकार बन्ने सपना बोकेर विभिन्न देश र अमेरिकाकै  प्रान्तबाट रङ्गभूमीमा सङ्घर्ष गर्न आउनेहरु हजारौँ छन्।

डे जबमा जे भेटिन्छ त्यही गर्ने र समय निकालेर नाटक र कलामा समर्पित हुनेहरु र एकदिन ब्रोडवेमा नाटक गर्ने सपना बोकेकाहरु पाइला पाइलामा भेटिन्छन्। गतवर्ष यहाँ नाटक हेरेपछि नाटककार अशेष मल्ले भन्नुभएको थियो, ‘हामीले नेपाली नाटकलाई पनि यो सहरमा प्रदर्शन गर्नु पर्छ।’

म यँहाको एउटा साहित्यिक कार्यक्रममा प्रस्तुत गर्नको लागि उहाँले नै लेखेको छोटो नाटकमा यहाँका अमेरिकन-नेपाली भाइ बहिनीहरूलाई खेलाउदै थिएँ। त्यसैगरी नेपालका सम्मानित रङ्गकर्मी र थुप्रै एतिहासिक नाटकहरु मार्फत आफ्नो परिचय उच्च राख्नु भएका रङ्गकर्मी हरि बहादुर थापा पनि न्यूयोर्कमा हुनुभएको बेलामा “भाइ केही गरौँ न केही गरौँ” भनिरहनु हुन्थ्यो। यो वर्ष हामी सबैको त्यो सपना पुरा भएको छ। नाटक प्रदर्शनको सफलता सुनेर अशेष मल्ल फोनमा निकै पुलकित सुनिनु हुन्थ्यो।

नाटक प्रदर्शनको यो यात्रा सहज थिएन। कलाकारको खोजी, नाटक रिहर्सलको तालिका, नाटक मन्चनको हल र त्यो भन्दा पनि महत्वपूर्ण नाटक तयार पार्न लाग्ने खर्च र हेर्न आउने दर्शकहरुको व्यवस्थापन गर्नु हाम्रो लागि पहाड थियो।कोही कलाकार सबेरै काममा जाने, कोही रातभर काम गर्ने, कोही जुन बेला फोन आउँछ त्यही बेला दौडिनु पर्ने,  कोही स्कुल जानु पर्ने। यी सबैबीच समन्वय गरेर जहाँ पायक पर्छ त्यहीँ , जुन समयमा मिल्छ त्यही समयमा जम्मा भएर सबैले जुन साधना गरे, त्यो सन्तुष्टि छरिएको देखिन्थ्यो नाटक प्रदर्शन पछि।

नाटकमा  हाम्रै कथा थियो। हामी कतिपयले प्रत्यक्ष रूपले विनाशकारी भूकम्प नभोगे पनि मानसिकरुपमा पीडित थियौँ नै। नाटक हेर्न आउने धेरैजसो त्यो विनाशकारी भूकम्पको प्रत्यक्षदर्शी थिए। ज-जसलाई ​भेटेँ , जजसले सामाजिक सञ्जालमा लेखे आँखा रसाएन भन्ने कोही थिएनन्। कहिल्यै पनि नाटकमा अभिनय नगर्नु भएकी संगीता उप्रेती र धेरै दर्शकको माझ  पहिलो पटक अभिनय गर्नु भएकी नदिया लिवाङ्गको अभिनयले सबैको  मन जितेको थियो। त्यसैगरी दिनभरी काम गरेर साँझमा ढल्के घाम जसरी रिहर्सलमा आउनुहुने उमेरले ७० टेक्नै लागेका तर अभिनयको जोसले युवा देखिनुहुने यादव गौतम,’पापी पेटको सवाल छ’ भन्दै रिहर्सल सक्ने बित्तिकै काममा दौडिनुहुने कृष्ण थापा, दिउँसो कम सुतेर र साँझको रिहर्सल सकेर रातीको कामको तयारीमा हतारिँदै लाग्ने विकास बिष्ट र ज्योति कुमार श्रेष्ठले नाटकमा एक भन्दा बढी भूमिकामा बिना थकावट अभिनय गर्नु भयो। बिहानै स्कुलमा पुग्नु पर्ने क्रिस्टल थापा र दिलाष्मा रजकले स्कुलबाट आउने बित्तिकै होमवर्क सकेर साँझमा हामीसँगै रिहर्सलमा साथ दिनुभयो। त्यसैगरी वास्तविक जीवनका जोडी दिपिका श्रेष्ठ, जो आफुलाई “स्टोरीटेलर” मान्नुहुन्छ, र अनुज थापाले पनि निकै उत्साहका साथ नाटकमा साथ दिनु भयो। अनुजले त् अभिनय मात्रै नभै एक सञ्चारकर्मीको रुपमा प्रचारप्रसारको पनि जिम्मा लिनु भयो। नाटक रङ्गमञ्चको अध्ययनले मलाई पनि यो नाट्य प्रस्तुतिलाई सहज, व्यावसायीक र  व्यवस्थित बनाउन ठूलो सहयोग गर्‍यो।

अध्ययनलाई  व्यवहारिक बनाउन निर्देशक हरि बहादुर थापा र साथमा विश्व थापा, विराज रिजाल र मिठ्ठु थापा लगायत  सबै कलाकारहरूले उत्तिकै सहयोग गर्नुभयो।​ करिब ७ फिट अग्लो भत्त्किएको धरहरालाई मञ्चसज्जाको रूपमा निर्माण गर्नु हुने सुदिप श्रेष्ठको कला र राकेश श्रेष्ठले नाटक प्रदर्शनको अन्तिम समयमा संयोजन गर्नु भएको प्रकाश व्यवस्थापनले नाटकलाई झनै उज्यालो बनाएको थियो।

हुन् त् यसरी नेपाली नाटकलाई अमेरिकाको न्यूयोर्क सहरको व्यस्त अफ ब्रोडवे थियटरमा प्रस्तुत गरिएको पहिलो पटक हो। तर हामीले नाटकलाई सफलतापुर्वक मञ्चन गरेर धेरै दर्शकहरुको मन जितेका छौँ। हामीले न्यूयोर्कमा नेपाली नाटक प्रदर्शनको एउटा यात्रा सुरु गरेका छौँ। आउने दिनहरूमा यो यात्राले निरन्तरता पाउनेमा मलाई पूर्ण विश्वास पनि छ। जसरी हामीले हरि बहादुर थापा सँग काम गरेर धेरै सिक्यौं आउने दिनहरूमा नेपालबाट आउने अन्य रङ्गकर्मी वा लेखकसँग मिलेर नयाँनयाँ नाटकहरु तयार पारेर अमेरिकाको अन्य सहरहरूमा जाने ​वा अमेरिका ​कै ​रङ्गकर्मी तथा नाटककारसँग सहकार्य गरेर नयाँ नाटकहरु निर्माण​को ​​सम्भावना खुलेको जस्तो लाग्छ।

नाटक अभिनयको झझल्को अझै आँखा आगाडी आइरहेको छ। नाटकमा प्रयोग गरिएको भेषभूषा अझै पनि जस्ताको तस्तै राखेको छु। उता न्यू ह्याम्प्सायर र बोस्टनका साथीहरू नाटक लिएर यता आउनु पर्छ भन्दै छन्। अहिलेलाई हामी सबैको एउटा सपना साकार भएको छ र फेरी नयाँ सपना बुनेका छौँ- ‘टाइम्स स्क्वाइयरको झिलिमिलीमा हाम्रो नाटकको पोस्टर होस्, नाटक हप्तौँ चलोस् र न्यु योर्क टाइम्सले रिभ्यु लेखो​स् र भन्न पाइयोस्-म नाटकको लागि नै बाँचेको छु र नाटकले नै मलाई बचाई रहेको छ।’

(पौडेल नाटक “जोडियोस भत्त्किएका मनहरू” का सहायक निर्देशक हुन्।)

Published on Setopati

प्रकाशित मिति: बिहीबार, पौष २, २०७२ १३:०३:२७

 

एउटा नाटकको तयारी

एउटा नाटकको तयारी

​सहदेव पौडेल ​

​न्यु योर्क ​

न्यु योर्क एउटा खुल्ला रंगमंच जस्तै छ र यहाँ हामी सबै कुनै पात्र बनेर दौडधुप गरिरहेका हुन्छौँ । जानी नजानी,दुखी हुँदै वा खुसी हुँदै हामी त्यो अभिनय गरेर बाचीरहेका छौँ। जिन्दगीका यस्तै अनेक नाटकहरुको बिचमा हामी केही रङ्गकर्मी साथीहरू भने रंगमंचमै एउटा नाटक “जोडियोस भत्त्किएका मनहरू”को मंचनको तयारी गर्दै छौँ डिसेम्बरको दोस्रो सातामा।

A short audio promo for our upcoming Nepali play Jodiyos Bhattkieka Manharu. pic.twitter.com/M1URmPIrgw

— Sahadev Poudel (@Sahadevision) December 1, 2015

​नाटककार अशेष मल्लले नेपालमा गएको विनाशकारी भूकम्पको परिदृश्यमा लेख्नु भएको यो नाटकलाई नेपाली रंगमंचका सम्मानित रङ्गकर्मी हरि बहादुर थापाले निर्देशन गर्दै हुनुहुन्छ। विगत ३ महिना देखि हामी आफ्नो दैनिकी काम सकेर साँझ बिहान जुन समय मिल्छ त्यही समयमा जसको घरमा पायक पर्छ उसैको घरमा जम्मा भएर नाटकको पुर्बाभ्यास गर्दै छौँ।

म पनि रंगप्रेमी रङ्गकर्मी। न्यु योर्कमा रंगमंचको विविध गतिविधिमा समयले साथ दिए सम्म आफूलाई व्यस्त राख्दै आएको छु। कहिले नेपाली-अमेरिकन भाइ बहिनीहरूलाई विभिन्न कार्यक्रमको बिचमा प्रस्तुत गर्ने नाटक सिकाएर होस् वा यतैका रङ्गकर्मी साथीहरू सँग मिलेर नाटक खेलेर होस् मेरो रंगमंचको तृष्णा मेटी रहेको छु।  नेपाली संवाद बोलेर स्टेजमा नोर्लेको, नेपाली नाटकमा नखेलेको वर्षौं भएको छ। उता नेपालमा सहकर्मी रङ्गकर्मी साथीहरूले नेपाली रंगमंचमा गरेको उल्लेखनीय काम देखेर यो मन त्यसै छटपटाई रहेको छ। मैले रंगमंचको अध्ययन गरेर पनि नेपाली रंगमंचको  लागि केही गर्न सकिन भन्ने चिन्ता पनि लाग्छ कहिले कहीँ। फेरी लाग्छ अब यही पनि त ठुलो नेपाली समाज छ। नाटक हेर्ने , नाटक गर्ने कलाकारहरू यहाँ पनि हुनुहुन्छ। व्यावसायिक नाटक गर्ने नेपाली-अमेरिकनहरुको खाँचो यहाँ पनि छ। हामी हाम्रै भाषामा हाम्रै शैलीमा यहाँका दर्शकहरुलाई नाटक देखाउन सक्छौँ।  त्यही प्रयासको एउटा सुरुवात पनि  हो  नाटक “जोडियोस भत्त्किएका मनहरू” को मन्चन।

Sangita Upreti in full swing- come to see her performance on stage at 777 Theatre NYC. Dec 13th. #NepaliPlay. pic.twitter.com/oSv4naiLN1

— Sahadev Poudel (@Sahadevision) November 29, 2015

अमेरिकाका थुप्रै राज्यहरूमा नेपाली समुदायको बाक्लो उपस्थिति छ, विभिन्न सङ्घ संस्थाहरू छन् – ती सबैले थोरै सहयोग गरे भने पनि हामी रंगकर्मीहरु खुसी भएर वर्षमा कम्तीमा २,३ वोटा नाटक लिएर पूर्व पश्चिम यात्रा गर्न सक्छौं र   हाम्रो आवाज रंगमंच मार्फत व्यक्त गर्न सक्छौँ।

Let the poster speak-a scene from upcoming Nepali play in Off Broadway theatre in New York City. pic.twitter.com/3whHYo22l5

— Sahadev Poudel (@Sahadevision) November 26, 2015

अहिलेको हाम्रो प्रयासलाई धेरैले साथ दिनु भएको छ।  २ सोको  करिब ३ सय टिकट सकिसकेको छ। न्यु योर्क भन्दा बाहिरका  रंगप्रेमीहरुले पनि नाटकलाई आफ्नो सहरमा प्रदर्शन गर्नु पर्छ भनेर अनुरोध गर्दै हुनुहुन्छ। नाटक प्रदर्शन पछि तपाइँहरुको प्रतिक्रिया सुन्न हामी आतुर छौँ। अब डिसेम्बर १३ आइतबारका दिन ३ बजे र ७ बजे न्यु योर्कको 777 थियटरमा  भेटौला- अनि भेटेरै भन्नु होला ब्रेक अ लेग !

​( नाटक:जोडियोस भत्किएका मनहरू लेखक: अशेष मल्ल, निर्देशक: हरि बहादुर थापा,
कलाकार: नदिया लिवाङ्ग , यादव गौतम, सहदेव पौडेल, संगीता उप्रेती, दिपिका श्रेष्ठ , अनुज थापा , ज्योति कुमार श्रेष्ठ,विकाश बिस्ट, कृष् थापा , क्रिस्टल थापा, दिलाश्मा रजक,
स्टेज मेनेजर :नदिया लिवाङ्ग
सहायक निर्देशन: सहदेव पौडेल
प्रदर्शन स्थान: 777 Theatre 777 8th Ave bet 47th and 48th Streets, New York City
मिति: डिसेम्बर १३ , आइतबार
समय: ३ बजे र ७ बजे
टिकट : $२५ , $५० , $१०० )

Work in progress- a scene from rehearsal of Nepali play Jodiyos Bhattkieka Manharu-performing at 777 Theatre NYC. pic.twitter.com/YPtKV1edVD

— Sahadev Poudel (@Sahadevision) November 28, 2015

 

A Nepali Face in the Humans of New York

नेपालमा सिविल इन्जिनियरको रूपमा काम ​गर्दै  सडक, पुल बनाएर हिड्ने एक नेपालीले सन् २००४ मा इन्डोनेसियामा आएको  सुनामी पछि उक्त सरकारी काम छोडेर संयुक्त राष्ट्रसंघमा जोडिएर इन्डोनेसियामा मात्रै ३८० स्कुल बनाउन सहयोग गरे। त्यसपछि हैटीमा आएको भूकम्प पछि छानो र छाप्रो बनाउन हैटी गए। अहिले उनी Greece मा UNHCR ( United Nations High Commissioner for Refugees, also known as the UN Refugee Agency) मा रिफ्युजीहरुको  आत्मा सम्मान गर्दै उनीहरूको लागि क्याम्प बनाउछन ।

यस्ता सहयोगी मनका नेपालीको तस्बिर फेसबुकको सर्वाधिक चर्चित पेज Humans Of New York  (HONY) मा प्रकाशित भएको छ। यो पेजको निर्माण फोटोग्राफर Brandon Stanton ले गरेको हुन। Brandon ले लिएको  जुन उक्त तस्विर  HONY को पेजमा  प्रकाशित भएको २० घण्टामा ३ लाख २० हजार भन्दा बढी लाइक प्राप्त भएको

लगभग २३ हजार पटक सेयर भएको छ भने अनगिन्ती कमेन्टले  स्वागत गरिएको छ।
उक्त पोष्ट ट्वीटरमा यो ब्लग लेख्दा सम्म ४५५ पटक रिट्विट भएको छ।

“I used to work as civil engineer in Nepal. I worked on government projects: bridges, roads, things like that.” pic.twitter.com/P1kMT6CPbH

— Brandon Stanton (@humansofny) October 4, 2015

“I used to work as civil engineer in Nepal. I worked on government projects: bridges, roads, things like that. But I…

Posted by Humans of New York on Sunday, October 4, 2015

र Shereen Zall ले लेख्नु भएको सर्वाधिक मन पराइएको कमेन्ट यस्तो छ “A lot of humans but little humanity in this world thank you HONY for showing us how caring this man is!! I’m sure refugees are really thankful for you 🙂  your an angel on earth! Thank you from the bottom of my heart.”

​नेपालीमा सामान्य अनुवाद,​

” यो संसारमा धेरै मान्छेहरू तर थोरै मानबियता छ , धन्यवाद हुमेन्स अफ न्यु योर्क हामीलाई यी मान्छे कत्ति ख्याल गर्ने रहेछन् भनेर देखाएकोमा। मलाई लाग्छ रिफ्युजीहरु धेरै धन्य छन् 🙂  तिमि यो धर्तीको एक एन्जेल हो। मेरो भित्री मन देखि धन्यवाद।”

​यस्ता सहृदयी नेपाली को होलान चिन्नु भएको छ भने भन्नु होला।